اسکلرودرمی
بیماری Scleroderma یا اسکلرودرمی
درمانهای دارویی آرتروز ۲ دسته عمده است:
داروهای خوراکی:
1- استامینوفن و داروهای ضد التهاب مثل ناپروکسن.
این داروها به صورت پماد و ژل هم قابل استفاده است و عوارض کمتری نیز دارد.
2- داروهای به اصطلاح غضروفساز که دارای گلوکزآمین و کندروئیتین سولفات است.
فرقی نمیکند از کدام برند دارویی استفاده شود، ولی مهم این است که دوز مناسب از هر دو تا را داشته باشد.
میزان گلوکزآمین باید 1500 میلیگرم در روز و میزان کندروئیتین 1200 میلیگرم در روز باشد.
مثلا هر قرص از برند زیر 750 میلیگرم گلوکزآمین و 600 میلیگرم کندروئیتین سولفات دارد؛ پس باید روزانه دو عدد از این قرص خورده شود:
3- امگا 3 باعث کاهش درد و کاهش نیاز به مصرف مسکن میشود.
4- ویتامین C: براساس آخرین تحقیقات پزشکی، مصرف ویتامین C همراه با داروهای غضروفساز میتواند در بهبود درد و ترمیم غضروف مفصلی نقش داشته باشد.
5- داروهای حاوی آوکادو و سویا: سویا به دلیل داشتن هورمون زنانه (استروژن) و آوکادو به دلیل اثرات ضد التهابی در درمان علائم آرتروز موثر است مانند پیاسکلدین، آووسوی و …
و موارد زیادی داروهای گیاهی موجود در بازار که به شکل قرص و کپسول در بازار دارویی موجود است و در برخی افراد اثربخش است.
یادمان باشد که استفاده زیاد از مسکنها در سرکوب زیاد درد نه تنها سودمند نیست، بلکه مضر است. درد یک زنگ خطر خوب برای مبتلایان به آرتروز است که فعالیتهای خود را محدود کنند.
1- مصرف زیاد مایعات و آب، در حدی که شب تا صبح یک تا دو نوبت جهت ادرار کردن از خواب بیدار شوند.
2- استفاده از لبنیات کم چرب یا بدون چربی توصیه میشود و حتی باعث کاهش خطر ابتلا به نقرس میشود
3- مصرف زیاد سبزیجات
4- خوردن و آشامیدن موارد زیر ممنوع است: جگر- دل و قلوه- احشا حیوانات – نوشابه- آبمیوه های صنعتی – الکل
5- مصرف مواد غذایی زیر باید محدود شود: گوشت قرمز- غذاهای دریایی- نمک- شکر- آبمیوه طبیعی
6- استفاده از پروتئین های گیاهی منعی ندارد، مثل حبوبات و سویا
7- به افراد مبتلا به بیماری نقرس توصیه میکنم وزن متعادل داشته باشند.
8- برخی داروها باعث افزایش اسید اوریک خون و افزایش احتمال حمله نقرس میشود: هیدروکلروتیازید- فوروزماید- آسپرین- سیکلوسپورین. در مورد مصرف این داروها به پزشک خود اطلاع دهید تا دوز دارو تنظیم شود
بیماری نقرس به دلیل افزایش اسید اوریک خون به وجود میآید. اسید اوریک خون وقتی از حدی بالاتر رود (از میزان محلول بودن آن بیشتر شود)، لذا در مفاصل، تاندونها، کلیهها و … رسوب میکند و باعث نقرس و سنگ کلیه میشود.
پس به رسوب اسید اوریک در مفاصل که با التهاب و تورم مفصل همراه باشد، نقرس میگوییم.
دقت کنیم که اگر فقط اسید اوریک خون بالا باشد، به معنی نقرس نیست.
میزان نرمال اسید اوریک خون در مردان، 5 تا 6 میلیگرم در دسیلیتر است. این میزان در خانمها پایینتر است.
اسید اوریک خون در خانمها قبل از یائسگی، حداکثر 4 تا 4.5 است. لذا در خانمهای جوان نقرس نداریم. در زنان بعد از یائسگی اسید اوریک بالا میرود.
هورمون زنانه (استروژن) باعث دفع اسید اوریک از کلیهها میگردد.
بیماری نقرس یکی از بیماریهای شایع درگیرکننده مفاصل است. این بیماری بیشتر در زنان مسن و در آقایان در هر سنی ایجاد میشود.
علائم بالینی نقرس:
شایعترین علامت بیماری نقرس، درد و ورم و قرمزی انگشت شست پا میباشد. شروع درد بسیار حاد و ناگهانی است.
معمولا اولین حمله نقرس در عرض 10 تا 14 روز بهبود مییابد.
اسید اوریک میتواند در برخی نقاط بدن تجمع کند و به صورت توده و یا ترشح سفید رنگ دیده میشود. به این تجمعات اسید اوریک توفوس میگوییم.
شکل زیر نمایانگر رسوب اسید اوریک در لاله گوش است.
رسوب توفوس در دست:
فایلهای زیر را مشاهده فرمایید: