بیماری بهجت

بیماری بهجت یک بیماری روماتیسمی است که علامت اصلی آن آفت دهان است.
بیشترین شیوع آن در کشورهایی است که در مسیر جاده ابریشم قرار دارن یعنی از آسیای شرقی تا مدیترانه
ایران هم جزء کشورهایی است که بیماری بهجت شایع است.
در ایران از هر ۱۰۰ هزار نفر ، بین ۱۳ تا ۳۵ نفر، مبتلا به بیماری بهجت هستند. شیوع این بیماری در زن و مرد تقریبا یکسان است، در ایران مختصری در مردان شایع تر می باشد. بیماری در مردان شدید تر است. ضمناً بروز بیماری جنبه ارثی دارد و گاهاً چند نفر از یک خانواده مبتلا به بیماری میشوند.
علامت اصلی بیماری آفت دهان است، افت زخمهای دردناک دهانی است که حدود ۱۰ روز تا ۲ هفته طول میکشد تا بهبود یابد.
سایر علائم بیماری شامل، آفت تناسلی، زخمهای پوستی، لخته شدن خون در رگهای و درگیری چشم است.

بیماری بهجت، هر چند زیاد شایع نیست، ولی چون ما در منطقه‌ای با شیوع بالاتر بیماری قرار داریم و اینکه در جوانان نیز دیده می‌شود و قابل درمان است، بسیار مهم است.
در گذشته افراد زیادی به دلیل ابتلا به این بیماری دچار نابینایی می‌شدند ولیکن امروزه با درمان‌های مناسب و تشخیص به موقع، عوارض بیماری را کمتر می‌بینیم.